Deep in the interior.

Do Putussibau docieram stopem bez wiekszych problemow. Zaskoczeniem jest dla mnie dosc dobra droga prowadzaca do samego miasta. Jest sporo mostow po mimo wszystko sa mocne. Maly ruch lecz cos tam jezdzi. Napewno maja polaczenia autobusowe karzdego dnia z Pontianak.
W miescie na szczescie udaje mi sie skontaktowac z Patrickem. Jest to jedyna osoba w Putussibau z CouchSurfing. Niemiec pracujacy dla NGO. Od razu odnajdujemy wspolny jezyk. Niestety nie morze udzielic mi zadnych informacji na temat rejonu w ktory sie wybieram bo sam jeszcze tam nie byl a jego praca skupia sie na okolicach Putussibau.

Oboje dochodzimy do wniosku ze to na co sie zamierzam jest troche szalone. Sam Patrick mowi ze by sie tego nie podjol. Jak tlumaczy za duzo ryzyka.
Teren jest za daleko od cywilizacji zeby tak poprostu robic to samemu.
Pomimo wszystko, chyba mnie rozume. Pytam go czemu ludzie robia takie rzeczy. On odpowiada. Ze prawdopodobnie najwazniejsza jest satysfakcja. Bo nic innego nie przychodzi mu do glowy.
Patrick ma jedyne dzialajace polaczenie z internetem (satelitarne) w Putussibau z ktorego moglem skorzystac. Jest tak wolne ze mozna tylko sprawdzic maile. Te tez z przerwa na kawe zeby sie strona zaladowala.

W Putussibau, wypytalem ludzi o formy transportu do Tanjung Lokang. Niestety wszyscy zgodnie mi powiedzieli ze jesli Bulle chce plynac do Putussibau to musi wyjac z kieszeni okolo 2 dziuta, czyli 200 dolarow.
Pochodzilem jeszcze po nabrzezu pytajac ludzi.
Bylem tez w jakiejs organizacji posredniczacej w ruchu turystycznym czy cos w tym stylu. Ci mi powiedzieli ze droga moge sie dostac tylko do Long Ira, co jest okolo 20-30 km od miasta.
Cos mi jednak mowilo ze jesli transport jest drogi a jest z powodu drozejacego paliwa i kosztow jego transportu to lokalesi ktorzy na pewno nie sa milionerami, jakos pokonuja ten teren. Mialem nadzieje ze instnieje trek z Long Ira do Tanjung Lokang. Dnia nastepnego po dokananiu ostatecznych zakupow na markecie i zjedzeniu ostatniego posilku w restauracyjce. Postanowilem ruszyc ku koncowi drogi i sie przekonac na wlasne oczy. Jak jest naprawde.

Zdjęcia (9)

Komentarze (0)