Sailing reflections

„SMUGA”

Nocne niebo przykryte dziurawym kocem
pelne.... pelne malych punkcikow,
duzo ich - bardzo duzo.
Mleczna droga dominuje, krzyz poludnia kierunek wyznacza
Nagle ..... ognista smuga niczym skalpel, przeszywa sklepienie na moment tylko
pozostawiajac blyszczaca blizne.
Po chwili znika i znow
ciemno.
Smuga w pamieci zostaje,
czy powinienem wypowiedziec zyczenie
Zyczen tak wiele juz wypowiedzianych czeka w kolejce, lecz te chyba sie spelnia wlasnie!
Nigdy nie przestawaj wypowiadac ich w mysli , bo przestana sie spelniac – mysle sobie!



„FALE”

Ocean ....... fale – zderzaja sie, obijaja o siebie, biale pioropusze w oddali, gory w ciaglym stanie tworzenia i rozpadu
Wiatr je gna!
Gdzie je gna?
Skad je gna?
Znow jedna uderza o dziob pokladu, rozbryzgiem ogromnym niczym plaszczem przykrywa soba poklad caly.
Stojac za sterem, sledze oczami kazda krople tego niepowstrzymanego zywiolu.
Trzymajac steru kolo, wiem ze mnie nie ominie!
Schowac sie nie moge, twarz odchylam tylko , by po chwili znow kurs trzymac na kompasie.
Sol z ust zlizuje, by wypluc za burte. Z kurtki kapia krople , smiechy pod pokladem!
Kazdy zna te uroki
kazdy sle siarczyste przeklenstwa za kazdym razem, gdy zimny slony prysznic niespodzianke sprawi.





„TYSIACE ODCIENI BLEKITU”

Tamasha sunie po cichu
zachodzaca ognista gwiazda rzuca / ciska , strzela ? / promieniami w ciezkie blekitne chmury na zachodzie globu.
Spektakl zachodu slonca -tak mi juz znany- znowu zachwyca!!!!
Kolory oceanu, zmiana za zmiana, kazda fala przynosi inny odcien....
- Tysiace odcieni blekitu!



„WACHTA”


Nocna wachta nadchodzi,
-znowu kiepsko spalem.
Glowa uderzam w sufit, kolanem w sciane.
Siegam do wlacznika lampki.
Sztuczne swiatlo razi.
Schlapuje twarz chlodna woda, z trudem utrzymuje rownowage oddajac mocz.
(glowa, czasem moze sluzyc takze za podpore, pomoc utrzymac rownowage, wszystko zalezy od- stanu przechylu.)
Przemieszczam sie wzdluz korytarza, kazdy ruch juz w pamieci,
kolejny krok stawiam dopiero gdy
reka trzymam - czegos solidnego!
- "Kurs 250" ! - powtarzam, przejmujac ster.
Tamasha - kolysze sie na falach, znowu tanczymy , wokol galopuja konie { /na galopujacych rumakach./ niczym dwa cyrkowe konie}
Igla kompasu to do port, to do starbord
obracam kolo steru
koryguje kurs -
Po dwoch godzinach wpis do logbook zrobie
- tym razem bez rewelacji

„MYSLI”

Niebo ciemna koldra chmur zakryte , tylko swiatlo kompasu i "rock&roll" z glosnikow.
Liny trzeszcza, wiatr zagle wypelnia, reka na sterze, mysli w oddali, fale dookola.
Odplywam myslami w to co bylo, jest i bedzie.
Usta powtarzaja: "Niebo gwiazdziste nade mna, prawda moralna we mnie"
Wiatr na policzku i usmiech na twarzy!

„HIPNOZA”

Czarna chmure wicher przegnal - tuz nad moim czolem
znow za sterem siedze, tym razem
- w hipnozie ?
Ksiezyc patrzy na mnie, ja patrze na niego!
On droge pokazuje, ja - trzymam go w wirtualnych ramkach obrazu - masztu i portstay.
Na chwile znika za czarna kurtyna , znow wraca -by blaskiem swym droge pokazywac.
Z letargu budzi mnie zmiana wachty. Steru reka puszczac nie chce!


„BIALY PTAK”

Ptak bialy, zagle - skrzydla jego. Dwa bardzo duze, glowny i geneoa, ogon mniejszy -mizzen sie nazywa.
Obloki tez biale, niebo blekitne, choc moze - nie tylko?
Ptak sunie przez przestwor niebieski.
Dwa wymiary zlane w jedno
a moze tylko inny poziom tego samego?
- przeciez tam woda i tu woda.

Zdjęcia (22)

Komentarze (1)